Os poderes das verzas son moitos e moi poderesos. É de sobra coñecido o beneficio para a nosa saúde polo seu contido en minerais e vitaminas. Pero nos últimos anos demostráronse cientificamente os seus poderes antitumorais debido sobre todo a unhas substancias chamadas glocosinolatos presentes en todas as crucíferas, que así é como se lle chama á familia das verzas. A esta familia pertencen o brócoli, a coliflor, a rúcula, os berros, os nabos…pero tamén os grelos, os repolos, as coles e os seus brotes chamados xenos e bertóns. É precisamente nestes brotes tenros onde se concentra o maior contido de glocosinolatos.

Estes compostos azufrados teñen a súa función nas plantas para evitar que sexan afectadas por moitas plagas. Pero nos humanos teñen unha función anticanceríxena e antibiótica.

Nos últimos anos demostrouse que consumir case a diario verduras crucíferas fai que padezamos menos de enfermidades cardiovasculares e se reduza a incidencia de tumores de mama, pulmón, estómago, próstata e cancro colorrectal. Consumir crucíferas entre 3 e 5 veces por semana reduce nun 35% o risco de padecer algún destes cáncros.

Estanse estudando varios de estes compostos como son os tiocianatos, indoles e isotiocianatos con resultados moi prometedores buscando sintetizalos nos laboratorios e metelos en cápsulas para ofrecérnos despois un repolo encapsulado pero moito máis caro que un repolo fresco.

Mentres poidamos creo que sería mellor tomar estas verduras o máis frescas posibles e aproveitar todos os seus poderes.

Pero de pouco serve que merquemos a verza máis fresca e ecolóxica se despois estragamos todo o seu poder ao cociñala equivocadamente.

Daquela, como poderemos cociñalas para que estas propiedades se manteñan intactas e non se estraguen?

É impresionante ver como determinadas substancias presentes nas plantas deben conectarse entre si para que aparezan os seus fantásticos poderes. Por un lado están os glucosinolatos e por outro está a mirosinasa. Nas follas das curcíferas estos dous compostos están separados pero cando masticamos un bocado facemos que se xunten e surdan os seus efectos tan beneficiosos para a nosa saúde.

Cando a mirosinasa se xunta cos glucosinolatos aparecen os tiocianatos, indoles e isotiocianatos. Pero hai un pequeno detalle que pode facer que tal cousa non suceda. Ese detalle é que a mirosinasa sufre moito coa calor. Todos temos o noso punto débil.

Se as fritimos, salteamos, metemos no microondas ou cocemos estas verduras durante moito tempo perderemos estes poderes porque destruiremos a mirosinasa e xa non haberá quen se xunte cos glucosinolatos. Unha mágoa!!

A conxelación tampouco parece ser unha boa maneira de conservar as súas propiedades xa que se demostrou que se poden perder máis de 1/3 dos glucosinolatos. E o mesmo sucede se as temos moitos días na neveira.

Quero isto dicir que temos que tomar as crucíferas crúas? Bueno, hai outras alternativas. Ademáis convén cociñalas algo para que outras substancias como son os carotenoides estean biodispoñibles e o noso organismo os poida asimilar.

Por exemplo, podemos trituralas e deixalas repousar durante 40 min para que a mirosinasa faga o seu traballo e despois cocelas durante 7 min e ao rematar botarlle un bo chorro de aceite de oliva para ter un sabedor e nutritivo cuscús de brócoli ou coliflor.

Pero quizais o mellor xeito de cociñar as crucíferas sexa cocelas ao vapor durante 7 min como moito. Esta maniera de cociñar pode incluso aumentar os seus poderes xa que o brócoli gaña en betacarotenos, tocoferoles e luteína en comparación co brócoli cru. Despois, xa no prato, podemos acompañalas con alguha crucífera crúa como a rúcula, os rabaniños, sementes de mostaza ou brotes de brócoli e así compensar a falta de mirosinasa

Pero todos estes poderes non se manifestarán se ti non as consumes. Así que, goza das nosas verzas!!

Consume fresco, consume ecolóxico, consume local e…cociña con xeito!!!